Het was idd de moeite.
Ik reed als passagier ook mee met Philippe. Toen we binnen kwamen vroeg ik hem hoever hij van de limiet was gebleven. Antwoord: 'niet ver'.
En dat was te merken ook. In de Sterrewacht was het even close.
Net na de middag dan zelf mogen rijden. Mijn eerste passage in de chicane was een beetje limiet, maar daarna ging het vrij vlot.
Heb zelfs iemand ingehaald
.
Toen Philippe het sein gaf om binnen te gaan dacht ik even: ik kieper hem eruit en rij door, maar ben toch maar braafjes binnengereden.
Moeilijkste: eerste linkse. Plezanste: de rea.
Spijtig om te horen dat er nog brokken zijn gemaakt
Het smaakt in ieder geval naar meer.
Nog eens bedankt aan de organisatie die trouwens goed in elkaar zat. (De eerste keer dat ik meemaak dat een passagier zo degelijk wordt ingeriemd)